Το ζαχαροπλαστείο της κυρίας Αθηνάς στην δεκαετία του '70 εκτός από το υπέροχο προφιτερόλ και τις φανταστικές σοκολατίνες μας παρείχε "άσυλο" καθημερινά.
Εκεί γινόταν το αντάμωμα των συμμαθητών μετά το σχολείο όπου το κάπνισμα στα κρυφά πήγαινε "σύννεφο".Η αποβολή στο Γυμνάσιο γιά το κάπνισμα έπεφτε βροχή.
Πάντα χαμπογελαστή η κυρία Αθηνά εξυπηρετούσε τις παραγγελίες μας και παντα διακριτική καθόταν σε μια γωνιά και άκουγε ότι μπορούσε να φανταστεί κανείς απο τα τότε εφηβικά μυαλά μας.Ποτέ μα ποτέ δεν βγήκε κατι από όσα λέγαμε εκτός του "ασύλου" μας.Πολλές φορές μάλιστα την παρακινούσαμε στην συζήτησή μας.Ηταν στην ουσία ο δικός μας άνθρωπος που δεν πρόδωσε ποτέ την εμπιστοσύνη που της δειχναμε.Σήμερα όταν ακούω κάποιον να μιλά γιά προφιτερόλ θυμάμαι την Κυρία Αθηνά τον σύζυγό της Τάκη και τον αθόρυβο Σάββα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου