Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΗΝ ΑΡΚΑΔΙΑ

"ΤΗΣ ΚΑΣΤΑΝΙΤΣΑΣ"

Το χωριό Κοσμάς της Κυνουρίας ήταν ένα από τα προπύργια της αντίστασης στον Πάρνωνα, αλλά και στην Πελοπόννησο. Τον Ιανουάριο του 1944 επέδραμε στο χωριό ισχυρή γερμανική δύναμη και το κατέκαψε. Το παρακάτω αντάρτικο τραγούδι είναι αφιερωμένο στο συμβάν αυτό, δίνοντας παρηγοριά κι ελπίδα στον πληθυσμό.

Της Καστανίτσας οι ξανθιές, τ' Αϊ Βασίλη οι ρούσες
κι του καημένου του Κοσμά οι γαϊτανοφρυδούσες
τα ρούχα σας κι ανπήρανε κι αν κάψαν τα προικιά σας,
η ανταρτες μας ναν' καλά και πάλι είναι δικά σας.
Τα σπίτια σας κι αν κάψανε, να μη φορέστε μαύρα.
Κι αν τα χωριά σας γίνανε καινούργια Άγια-Λαύρα.
για πάρτε δίπλα τα βουνά να βρείτε τους αντάρτες
να τους μοιράσετε ψωμί ξανθιές και μαυρομάτες..



Μιά άλλη παραλλαγή:

Της Καστανίτσας οι ξανθιές τ' Αϊ Βασιλειού οι ρούσες
κι οι μαυρομάτες του Κοσμά οι γαϊτανοφρυδούσες
τα σπίτια σας κι αν κάψανε κι αν πήραν τα προικιά σας
η ανταρτοσύνη ναν' καλά και πάλι θαν' δικά σας.
Τα ρούχα σας μη βάψετε και μη φορέστε μαύρα
κι αν τα χωριά σας γίνανε καινούργια Άγια Λαύρα.
Για πάρτε δίπλα τα βουνά να βρείτε τους αντάρτες
να τους μοιράσετε ψωμί ξανθιές και μαυρομάτες.
Τα βόλια να μοιράσετε να κάψουν τους φασίστες
και τους προδότες του Μοριά και τους αλλαξοπίστες
Λεβέντη Λεβεντάκη και συ ρε Κονταλώνη
το μάθατε μωρέ παιδιά η λευτεριά ζυγώνει.


--------------------------------------------------------------------------------
Το τραγουδι αυτό είναι αφιερωμένο στο ανδραγάθημα της εξολόθρευσης του ιταλικού αποσπάσματος στον Κοσμά.

Σύγνεφα μαύρα της σκλαβιάς τον ουρανό σκεπάζουν
Κι΄ όμως τα σήμαντρα πικρά βαρούν κι΄αναστενάζουν,
Το καραούλι της Μπεκριάς υμνάει στο Μαζαράκι:
-Φεστούτσης κίνης΄έρχεται απάν΄απ΄το Γεράκι…

Αστράφτει ξάφνου και βροντάει, τα σύγνεφ΄ανεμίζουν,
Ραγίζουν και το ράγισμα αχτίδες ήλιου σκίζουν,
Ανατριχι΄ζουν τα βουνά, αχομανούνε:
-Κοσμίτες, τρέξτε, τον Κοσμά φασίστες τον πατούνε!

Μεσ΄ στο Νεράκι στο Σταυρό βοήθεια,
Χτίζουν ταμπούρια λευτεριάς των Κοσμιτών τα στήθια,
Κι΄όπως χιμούν οι Ιταλοί σαν ξαφνιασμένα άτια,
Χτυπάν απάνου τους και σπαν και γίνονται κομμάτια…

Κι΄εκεί που πέφταν οι οχτροί κι΄ν δόξα τραγουδώντας,
Στεφάνωνε τους ήρωες τη νίκη τους υμνώντας:
-Ακούστε (κράζει ο Κοσμάς) η λευτεριά τι θέλει,
πίνετε απ΄τ΄αθάνατο της μάχης κοκκινέλι



Κείμενα: Θάνος Νικολάου
Copyright© 2006
--------------------------------------------------------------------------------

Δεν υπάρχουν σχόλια: