Το καβαλημένο καλάμι

Είναι μια έκφραση που ίσως προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα . Οι Σπαρτιάτες το έλεγαν για να πειράξουν τον Αγησίλαο . …. Ο Αγησίλαος αγαπούσε πολύ τα παιδιά του και όταν ήταν μικρά έπαιζε μαζί τους , καβαλώντας ,σαν σε άλογο, ένα καλάμι . Κάποια μέρα όμως τον είδε ένας φίλος του σε αυτή την στάση και ο Αγησίλαος τον παρακάλεσε να μην πει τίποτα σε κανέναν . Αλλά εκείνος δεν κράτησε τον λόγο του και το είπε σε άλλους , για να διαδοθεί σιγά – σιγά σε όλους και να φθάσει στις μέρες μας , με αλλαγμένη την ερμηνεία του ( το λέμε όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον ότι πήραν τα μυαλά του αέρα ) .

Υπάρχουν ειδών και ειδών καλάμια.Καλάμια για ψαράδες,καλάμια για προέδρους,καλάμια για παρέδρους (κυρίως τέως) και πάει λέγοντας.Για τους ψαράδες αποτελεί εργαλείο ψαρέματος για τους υπόλοιπους εργαλείο "ανόδου" σε ύψη πρωτόγνωρα για αυτούς από όπου αν πέσουν συνθλίβονται.Επίσης είναι μαγικό ραβδί με το οποίο αγγίζουν το μυαλό τους και φαντασιώνονται τα μέγιστα αξιώματα,τις μεγαλύτερες τιμές που χωρίς αυτό δεν θα μπορούσαν ποτέ να ονειρευτούν.Νοιώθουν τεράστιοι,γίγαντες βλέποντας τον κόσμο από ψηλά με βλέμμα συνήθως υποτιμητικό και ύφος απαξιωτικό.Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά.Όσο ψηλά κι αν ανέβει κανείς χωρίς να αξίζει είναι σίγουρο πως θα πέσει και θα κάνει θόρυβο σηκώνοντας κουρνιαχτό.Το θέμα είναι να καταλάβεις πόσο ψηλά έχεις "ανέβει" καβαλώντας το καλάμι και να φροντίσεις να ξεκαβαλικέψεις. Άλλωστε κι εσύ το ξέρεις πως δεν τόχεις.Ειδάλλως και δεν θα καταλαβαίνες και θα εκτίθεσαι συνεχώς.Αντε...και περαστικά