«Αυριο είναι Χριστουγεννα,αύριο είναι Χριστούγεννα» άκουγες
από όλων τα στόματα την παραμονή της γέννησης του Κυρίου.
Ε και,και τι έγινε,τι
θα άλλαζε στην καθημερινότητά μας;
Σχολείο κλειστό,στο παιχνίδι από το πρωί και επιστροφή για
λίγο στο σπίτι το μεσημέρι για φαγητό και πάλι δρόμο.Δεν περιμέναμε κάτι από
τον Αη Βασίλη γιατί γνωρίζαμε πως δεν έφτανε μέχρι το χωριό μας.Μεταξύ μας,από
πιτσιρικάδες ξέραμε πως δεν υπήρχε.
Για ρούχα ποιος νοιαζόταν, άλλωστε ότι φορούσαμε ήταν πιο
βρώμικο και από τους χωμάτινους δρόμους από τα παιχνίδια που σκαρφιζόμασταν.
Για παιχνίδια;Δεν είχαμε ιδέα τι ηταν στη «μόδα».Δεν είχαμε
τηλεόραση να μας βομβαρδίζει από το πρωί μέχρι το βράδι με διαφημίσεις
παιχνιδιών.
Απλά εμείς τα είχαμε όλα όσα χρειαζόταν ένα παιδί για να νοιώθει
«γεμάτο».
Και αυτό ήταν η ελευθερία που είχαμε.Κανένας περιορισμός
παρά μόνο το σκοτάδι της νύχτας που μας εμπόδιζε να «αλητεύουμε»
Η ελευθερία που νοιώσαμε παιδιά δεν αναπληρώνεται με κανένα
παιχνίδι και γι’αυτό νοιώθω πολύ τυχερός που έζησα και μεγάλωσα στα χρόνια
εκείνα απολαμβάνοντας το υπέρτατο ανθρώπινο αγαθό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου