ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΥΤΟΚΛΗΤΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ

 

Αισθανομαι την υποχρεωση να ζητησω συγνωμη απο τις γενιες που ακολουθησαν την δικη μου, απο ολα αυτα τα παιδια που σημερα βρισκονται σε απογνωση και αναρωτιουνται τι αραγε να τους επιφυλλασει το μελλον.Συγνωμη γιατι εμπιστευτηκα αθλιους ανεργους στην προσωπικη τους ζωη πολιτικους ανεμιζοντας πλαστικες χρωματιστες σημαιες φωναζοντας συνθηματα κενα,συγνωμη γιατι επετρεψα να αλλοιωθουν τα ηθη, τα εθιμα η ιστορια ο χαρακτηρας του λαου μας εγκαθιδρωντας τα δυτικα προτυπα σε εναν λαο με μοναδικη ιστορια με χαρακτηριστικα γνωρισματα που αλλοι λαοι ποτε δεν ειχαν.Συγνωμη που πιστεψα πως ετσι εξασφαλιζα το μελλον το δικο μου και των παιδιων μου.Συγνωμη γιατι δεν επετρεψα να δοθουν στα παιδια αυτα οι ευκαιριες να αναδειξουν τον χαρακτηρα τους το ταλεντο τους να εχουν τελος παντων το δικαιωμα της επιλογης.Συγνωμη που επετρεψα να απομονωθουν στην προσωπικη και κοινωνικη τους ζωη εκφραζομενα μεσα απο τα κινητα με sms και FACEBOOK και όχι με την προσωπικη επαφή.Συγνωμη που ανεχτηκα την κομματικοποιηση της παιδειας και την αλλοτροιωση της ιστοριας αυτου του τοπου.Συγνωμη που εξακολουθουν να εξαρτώνται απο τους γονεις τους για ενα πακετο τσιγαραγια έναν καφε.Συγνωμη γιατι δεν εχουν πλεον τη δυνατοτηα να εργαστουν και να παραγουν το εργο που ονειρευονταν.Συγνωμη που σημερα δεν αισθανονται ελευθερα να εκφραστουν,συγνωμη που δεν εχουν ιδανικα,συγνωμη που αφησα τα δικα μου ιδανικα να καταρρευσουν και δεν αγωνιστηκα οπως επρεπε ξεπερνωντας τα εμποδια που εβρισκα μπροστα μου.Δεν αγωνιστηκα....ΣΥΓΝΩΜΗ....